Een verzekering gewaarborgd inkomen biedt een inkomensgarantie in geval van arbeidsongeschiktheid. Het is mogelijk om een dergelijke verzekering aan te gaan tot de pensioenleeftijd.
Wie:
Actieve mensen op de arbeidsmarkt: zelfstandigen, bedienden, arbeiders. Deze verzekering geldt niet voor mensen die geen beroepsinkomen hebben, zoals een huisman of -vrouw of een rentenier.
Uitkering:
U ontvangt een bedrag dat uw inkomen aanvult, het verschil van wat u van het ziekenfonds krijgt en uw loon.
Wanneer:
Na een ongeval of ziekte.
Polissen gewaarborgd inkomen gaan meestal slechts in vanaf 25% ongeschiktheid. Vanaf 66% of hoger ontvangt u 100%.
De “carenstijd” is de tijd (die er in de polis werd afgesproken), die u moet wachten vooraleer er wordt uitbetaald. Bv. vanaf de tweede maand. Meestal geldt er echter geen carenstijd en wordt er dus vanaf de eerste dag arbeidsongeschiktheid uitbetaald.
De verzekering gewaarborgd inkomen berekent de rente op basis van fysiologische en/of economische
ongeschiktheid.
Een fysiologische ongeschiktheid baseert zich enkel en alleen op de lichamelijke ongeschiktheid.Een economische ongeschiktheid houdt rekening met de impact op de uitoefening van uw werk. Als een pianist een vinger verliest, weegt dat zwaarder door dan wanneer een callcenter-medewerker een vinger verliest. Maar men moet wel rekening houden met de mogelijkheden tot professionele heroriëntering.
Uitsluitingen:
De risico’s die gedekt zijn door de verzekering gewaarborgd inkomen worden doorgaans opgesomd in het verzekeringscontract. Gevaarlijke sporten zoals parachutespringen worden dikwijls uitgesloten.
Discussies rijzen wanneer de verzekeringsmaatschappij meent dat de drempel van een bepaald % niet bereikt wordt.
Uw verdedigende arts vergadert dan met de medische dienst van de verzekeringsmaatschappij. Het slachtoffer moet een beslissing nemen of het akkoord tussen dokters wordt bekrachtigd. De oplijsting van uw verliesposten is belangrijk in de onderhandelingen met de raadsdokter van de verzekeringsmaatschappij. Het is van belang dat uw raadsdokter weet hoeveel uitgaven u hebt gemaakt, wat uw inkomstenverlies is. Want wanneer de artsen van beide partijen de koppen bij elkaar steken wordt er genegocieerd waarbij langs beide kanten water in de wijn wordt gedaan.
De consolidatiedatum afspreken of betwisten is voor het slachtoffer belangrijk want na die datum zal een verzekeringsmaatschappij niet meer moeten instaan voor sommige schadeposten. Bijvoorbeeld kinesitherapie, apothekerskosten, hulp van derden, administratiekosten. Betwistingen over morfinepomp en neurostimulator komen vaak voor. Er moet dus een duidelijk financieel plan bestaan. De noodzaak van hernieuwingen van protheses en kostprijs staan dikwijls in discussie. Aanzienlijke geldbedragen zijn dan het onderwerp van bespreking en beslissing tussen de artsen.
De dokter van een verzekeringsmaatschappij beschikt over een budgetplan waarbij hij in opdracht van de maatschappij binnen limieten moet blijven. Soms verschilt dat met de verwachtingen van het slachtoffer die vaak na consolidatiedatum onvermijdelijk kosten heeft betaald en niet begrijpt waarom de verzekeringsarts dit afwijst.
Wat is een consolidatiedatum?
Tijdstip dat de zieke of invalide wordt geacht niet meer te veranderen in het genezingsproces. In debatten voor de rechtbanken is dit te schatten tijdstip vaak een punt van discussie. Juist doordat volgens wetgeving de meeste kosten na consolidatie niet worden vergoed. Nochthans zijn het uitgaven die soms noodzakelijk zijn. Die medische uitgaven worden dan vervat in de verliespost “blijvende invaliditeit”. Deze vangt aan vanaf consolidatie op het einde van tijdelijke invaliditeit of arbeidsongeschiktheid.
Voorbehoud voor de toekomst
Een verzekeringsmaatschappij die een dossier wil afsluiten zal haar raadsdokter een beslissing laten nemen over betaling van toekomstige operaties, orthopedische toestellen, hulp van personen in het huishouden, esthetische operatie. Over die toekomstige uitgaven worden soms afkoopsommen besproken. In de minnelijke medische expertise zitten dokters samen om met u of zonder u bijzijn de knoop door te hakken. Het nut van bepaalde therapieën is vaak stof tot discussie. De behandelingen kosten geld. Men zal dan afwegen wat het slachtoffer al heeft betaald, en wat in de toekomst aannemelijk is als noodzakelijke therapie.
Afhankelijk van het kostenplaatje wordt tussen artsen in de expertisevergaderingen hierover beslist. De patient moet aan zijn dokter een goed beeld bezorgen van toekomstige uitgaven alsmede een overzicht van reeds geleden verliezen. De medische dienst van de verzekeringsmaatschappij hecht hier soms belang aan. Bestekken en facturen moet u tijdig mededelen want in vergaderingen wordt erover gedebatteerd.